L'astronom inagotable : e autrei racontes impossibles

Ce que dit l'éditeur

« Es pas un sentiment de vertigi que me pren, mai puslèu d'inexisténcia fonsa. De me sentir agachat, e ren mai que resultanta negativa d'aquel agach, me perde a ma quita consciéncia. Siáu pas mai que bronzinament a s'enanar, que velha silenciosa. Coma la flamba de la candela, quand s'es amorsada e que demòra dins l'espaci de sa clartat passada la memòria pichòta de son estre tan tèune. Ma consciéncia benlèu. Sa manifestacion darriera abans que s'enfonze, immateriala, dins lo flume badier dau temps. Es benlèu aquò que cerque, fin finala, dins mei contemplacions atrabalhidas deis espacis celestiaus. L'oblit de çò que siáu, la reduccion de ma paura consciéncia d'estre a la d'un ponch que se 'n vai, d'una lusor que morís pauc a cha pauc e que serà lèu pas que lo signe d'una vida per sempre finida. Lo cèu, alara, seriá mon ataüt, mon potz de nonren, mon linçòu d'existéncia... »