Diccionari de la bèl' amor de l'Occitan

Ce que dit l'éditeur

Diccionari de la bèl' amor de l'occitan

A icí anatz trobar unis mòts arrapats tanlèu escapats de la gòrja d'un païsan en esclòps o de la d'una vièlha menina arrucada al canton. Èra dins un temps ont las gents prenián le temps de parlar, ont la novèlas, d'aurelha en aurelha fasián le torn del mond. Urós temps, quand les vièlhs, dins la vrespada anavan portar lor codena suls bancs de la plaça en seguent l'ombra e le solelh, l'un racontava, l'autre bargalhava. Urós temps, quand las femnas anavan emplenar la dorna a la font, l'una charrava, l'autra barjacava. Fèr la rasonada ont se parla de tot e de res, ont un mòt fa nèisser l'autre, ont de la craba se passa al perièr, ont les rires sièguen las rondinadas, es aprofitar del plaser qu'espelís dels mòts, es viure. D'aquelis mòts de cada jorn que de gòrja en gòrja vòlan e de còr en còr van, ne trobaretz qualques unis qu'esparriquèi, cossí que siá, sus pajas blancas, en pensant al temps ont amb d'una foissina de doás piás esparricava les rengs d'èrba al solelh dins les prats... (tròç de l'Avant-prepaus)